Eerste èchte Asturias - dag (maar eerst lekker uitslapen)

Half negen werd ik wakker en Zohra een half uurtje later. Met honger. En dat na het avondeten van gisteren! Een bocadillo de lomo con queso èn patat... Brood gehaald bij de receptie en rustig ontbeten. Wat gelezen en gerommeld (Zohra afgewassen) , gedoucht en nog eens gekeken welke wandelroute niet te lang en niet te zwaar zou zijn. Nog een café con leche en wat uitleg door de campingbeheerder over de route en dan is het al snel 12.30 wanneer we aan de wandeling beginnen. Zohra vraagt maar steeds of ze nog iets aan haar wandelstok gaat hebben, of we wel in de bergen gaan lopen. Tja, geen idee. Zo langs de Cares is het lekker vlak. Totdat we de Cares oversteken en gaan klimmen over een stenig bospad. En dat blijkbaar blijven doen het komende uur. We vinden hout met een prachtige groene kern, stenen die je met handen kan breken en vossenpoep. Op de top een paar tot huisjes omgebouwde oude gebouwtjes en de jaloezie slaat toe. Op hoogte realiseer ik me dat me dat beter bevalt dan op een camping (hoe prettig en prachtig ook) in het dal. Een belangrijk verschil met ons verblijf verleden jaar. Het pad naar beneden is geasfalteerd. Links grinniken we om een kat die de schapen loopt te plagen en rechts zenuwen we over een hond die wel heel nadrukkelijk mee begint te lopen en met tegenzin zich terug laat roepen. In het dorp doen we inkopen voor de lunch en om 15.30 lopen we de camping weer op. Ik ga later nog wat inkopen doen en meteen wat inspiratie voor morgen opdoen. Thuisgekomen maak ik een eenvoudige doch voedzame maaltijd en krijgen we eindelijk een beetje van de regen die volgens de app de hele dag al viel. Niet te laat naar bed, want morgen in de ochtend bergen en 's middags de zee!