Dag 2; Frankrijk is niet plat... en er is ook zoveel van

Zohra vindt vroeg opstaan een goed idee?!?! Dus niet naar de supermarkt (want pas om 7 uur open) en samen met wat vroegwerkende vaklui wachten tot de bakker opengaat. Mijn frans herkend de formule déjeuner en mist even het fijne onderscheid tussen patisserie en vienoiserie. Maar de éclair was nu eenmaal beloofd. Baguette mee voor onderweg en voor 7 uur zijn we op weg; 650 kilometer naar Cahors voor de boeg. Via Orléans (waar ze meisjes die Jeanne heten in de fik steken weet ik Zohra te vertellen) en Limoges (volgens zichzelf keramiek- en porcelein hoofdstad van Europa) blazen we richting Toulouse. Met de zonnenbloemvelden, grasland en geoogste graanvelden (inclusief slakkenhuizen van goudkleurig stro) en bossages snap je dat landschapsschilders en mijn vader een grote voorliefde voor Frankrijk hadden. Tanken blijkt even een dingetje; ik check bij de mega tankstop aan de péage of ik "hors de service" goed begrijp. Een vriendelijke dame meldt behulpzaam dat ze inderdaad geen benzine verkopen: "maar we hebben wel diesel". Ik kan mijn geluk niet op; scheelt ook nog eens 10 cent de liter. De Avia 20 kilometer verderop heeft in elk geval nog wat 98. Na de péage (retourtje Madrid met Ryanair is maar nipt duurder) is het gedaan met vriendelijk glooien en wordt het echt klimmen en dalen en volgt haarspeld op haarspeld. Gelukkig is het regelmatig rustig op de weg. En zijn we 14.15 in Cahors. We maken ons toilet en vinden ons een weg naar het stadje aan de Lot, met het nodige aan erfgoed. Maandag lijkt het nieuwe zondag en de 2 uur parkeren maken we niet vol. Het hotel is echter prima en een supermarkt ligt binnen loopafstand. Ik scoor water en daarna verzorgt de firma Crescendo moules frites à volonté. Zohra is wat sceptisch over het begrip "zoveel je wil" en helemaal als het op de frites aankomt. Morgen begint laat; om 7 uur is de bakker pas open. Het is niet anders vindt ook Zohra. Al vind ze het een hele zit, ze is een super reisgezel!